K O N D O T J E R Z Y

*

Galeona przybiła tak cicho, bez hałasu,

do naszego dziś miasta. Każda wie to kobieta,

iż nie wiozła jedwabiu, a mówiła Halżbieta,

że uie było i w szkutach aksamitu, atłasu.

*

Tylko kaprów gromada prowadziła koniądza:

miał kiereję z skór rysich i na głowie hełm-rogi,

kirys prosty rzemienny, buksy, skórznie, ostrogi,

z galeony szli woje, brzęcząc złotem pieniądza.

*

I klepali kuninga po ramieniu soldnerzy,

pijąc w miejskiej gospodzie, wodza licząc nad ranem,

jak handlować sumieniem. Byli to kondotjerzy

włoscy, polscy, niemieccy. Twarz kuninga pocięta

była w szramach jak święta i na piersi miał ranę…

O tem wszystkiem mówiła, gorzko płacząc Halżbieta.

*

OLGA DAUKSZTA