-
- Donavas Lielais kanjons.. Nezināmas vietas.
Reżim komunistyczny w Rumunii upadł ostatni w rewolucyjnym roku 1989,
czemu towarzyszyły rozlew krwi i przemoc. Rewolucja w Rumunii nie była rezul
–
tatem negocjacji, a w jej trakcie doszło do użycia siły, co sprawiło, że różni się ona
od pozostałych pokojowych rewolucji w EŚW w 1989 r. Ponieważ przeciwnicy
systemu nie mogli pod rządami komunistów zorganizować się politycznie, aby
przygotować grunt pod zmiany systemowe roku 1989, po nagłym upadku reżimu
nie powstała żadna zorganizowana grupa opozycjonistów, która byłaby w stanie
przejąć władzę. Byli natomiast tacy, którzy nauczyli się polityki, zajmując się nią,
czyli drugo- i trzeciorzędni biurokraci komunistyczni, którzy wykorzystali ogól
–
ny zamęt i tymczasowo przejęli władzę. Choć odejście Rumunii od komunizmu
nie obyło się bez użycia siły, uchodzi za najmniej radykalne spośród wszystkich
krajów dawnego bloku socjalistycznego ze względu na oczywistą c
iągłość kadro
–
wą między ustrojem komunistycznym i tym, który nastąpił po nim. Jak to trafnie
ujęli Linz i Stepan, Rumunia była „jedynym krajem, gdzie były wysoki urzędnik
komunistyczny nie tylko wygrał pierwsze wolne wybory, ale także wybrano go
na kolejną kadencję”
31
. Dlatego też rewolucję rumuńską uważa się za „wątpliwą”,
„zagmatwaną”, „zaburzoną”, „niedokończoną”, „ukradzioną” czy też „rozstrze
–
laną”. Niektórzy idą jeszcze dalej i mówią otwarcie, że zamach stanu z 1989 r.
przeszkodził powstaniu ludowemu przerodzić się w rewolucję
32
Bonis.lv 